ortaokul caglarında bircok ögrencinin -belki de- kendini etrafa ispatlamaya calısmasıyla gecici davranıs bozuklugu. sırayı kazır, sıraya yazar, (yazarsa rengi tükenmeyen kalemle yazar ama..!) sarkı sözleri düzer, insan isimleriyle donatır, sekiller deşer ve bu sekilde galiba kendini tanıtır bir nebze, en azından bundan tatmin olur.
sahsımın da bir zaman -ne yazık- yaptıgıdır..
ta ki o arkadaslar gibi benim de kazıdıgım sıralar, "tesadüfen" yine bir ögretmen olan babanın virane okuluna gitmistir -nispeten yepyeni sıra olarak!- o an utanmıs, oturdugu her üzeri yazılı sırayı elinden geldigince temizlemeye baslamıstır sahsım..
belki klise ama o sıralar, sıra sıra cocugun önünden geciyor, deşilmiş bir sırada yazılı kagıdı icin düz bir yüzey aramak zordur gercekten de...
