küçüklüğümden beri hatırladğım o sakaryasporun birinci lige çıkış kutlamalarını asla unutamam. her taraf yeşil-siyah hele bir de çark caddesi : herkesin üstünde yeşil siyah çubuklu , sırtında 54 numara , tepelerde bayraklar altlarında bakkalların dükkanların reklamlarıyla 'sakaryasporumuza birinci ligde başarılar' yazıları pankartları , tezahüratlar , izmite edilen küfürler...
Bu şehrin çok değil, yalnızca 20 sene evvel bambaşka gelenekleri, bambaşka bir havası vardı. Bir şimdiye, bir de şu resme bakıyorum. Bitirdiler Şehri, takımı demiyorum. Şehri bitirdiler. Bu takım şehrindi, hınca hınç tribünleri dolduran bu şehrin insanlarıydı. Bu takımın formasını giymek, sonu yokmuş gibi görünen Altınova düzlerindeki futbol sahalarında sabahtan akşama kadar koşan çocukların en büyük hayaliydi. Peki ya şimdi? Kimisi takım elbiseleriyle, kimisi atkılarıyla geldiler, Seviyoruz dediler, Sakarya bizim dediler. ancak baştakiler , baştakiler bizi bu hale getiren oldu hep.
