ilkokulda sıkça başa gelen durum:
çocuğun biri evden çıkmış otobüs durağına doğru yol almış. yolun ortasında çişi gelmiş. geri dönemezmiş yoksa otobüsü kaçırırmış. yola devam etmiş. otobüse binmiş. sırf donuna etmemek için oturmamış ayakta kalmış ve bacaklarını birbirine doğru sıkarak işemeyi geciktirmeye çalışmış. yarım saat böyle geçmiş. otobüsten inmiş. öyle bir koşuyormuş ki okula doğru, artık sidik uca dayanmış. sokak, bahçe, okul, tuvalet, yetiştim derken; tam tuvalet kapısını açacağı sırada artık dünyanın en mesut insanıymış. herşey bir başka güzelmiş o an. yukarıdan gelen müdür muavininin sesi bile bir bülbül şakımasıymış kulağında. ama günün geri kalanı hiç de öyle değilmiş. ***
