hayatın nasıl da yol alırken bir şeyleri yıkarak, yok ederek sürüklendiğini düşündürten seridir benim için. ince memed' de ağa karşındaki marabayı yani memed' i desteklerken, akçasaz' ın ağalarında bu seferde makineleşmeyle beraber geleneksel yapının altüst olması ve ahlaki değerlerin yok olmasıyla türeyen modern ağalar karşısında geleneksel ağaları destekler insan. yaşar kemal'in iyi bir yazar olması bu nedene de bağlanabilir, okuru farklı şeyler hissetmeye, düşünmeye sevk etmesi. eğer bu iki kitabı okumasaydım aldığım herhangi bir nefes anlamsız olacaktı, o anlamı katan yazara saygılar.
