başlıgı görür görmez yutkunmama neden olmuştur, evet ölüm yaşı ilerleyen herkesin cevresindekileri kaybetmesiyle yaşayacağı acılar tecrubesidir, yıllardır sevgılı olan ıkı arkadaşımı aynı kazada kaybettım üniversite yıllarımı beraber geçirdiğim, yani aynı tabakta yemek yedıgım, aynı şeye güldüğüm aynı şeye ağladıgım, hayaller kurdugum birçogunu birlikte gerçekleştirdiğimiz hayaller , ergenliğin son safhalarını beraber atlattıgım birlikte büyüdüğüm yani yaşanmışlıgımı temsil eden iki canı kaybettim,
üstelik biri hayatının en güzel fırsatını yakalamışken güzel sesiyle şarkılarını söylüyor artık herkes onu dinleyebılıyordu hayali gerçekleşmişti bizde o yolda onu desteklemiş şahıdı olmuştuk.
neyse olan şu hayat devam edıyor bazen oyle anlar oluyor ki ahhhh keşke şuan burda olsalar ve bunu onlarda gorselerdi diyorsun, hayatı paylaşamamak çok acı.
