insan için gerekli olan güçlü olmaktır. insanlığı ahlaktan kurtarmak gerekir. insan doğasına uygun olan, güçlü, korkusuz, acımasız olmaktır. oysa tüm ahlaklar insanın güdülerini köreltir, onu pasifliğe yöneltir. Nietzsche'ye göre; toplumda iki tür insan ve bunların oluşturduğu iki tür sosyal sınıf vardır.
birincisi; halk sınıfı, sürü durumundadır. din ve ahlak kuralları bu sınıf için yeterlidir. ikincisi; seçkin sınıf, seçkin sınıf, seçkin sınıfa yakışan ahlak, insanın doğasına uygun olan, bireyci, bencil, acımasız ahlaktır. amaç, "üstün insan"a ulaşmaktır. üstün insan; sıradan, korkak, zayıflığı öğütleyen vicdan ahlakından kurtulup "iktidara giden güç" ahlakına ulaşandır. ona göre "güç" en yüce iyi; yenilgi, kaybetmek, zayıflık ise "kötü"dür. bu nedenle en yüce iyi gücü elde etmek önemli olandır. bu gücü ancak seçkinler sınıfından elde edebilecek bireyler olduğundan dolayı herkesin kabul edeceği bir ahlak yasası varsa bile uygulanmamalıdır.
