seviyoruz bu zamanda hepimiz, kimi aşkı sevgili dediği insanı, kimi eşini çocuklarını kimi anne baba abi ablasını kimi kendini.. sonuçta seviyor, tam anlamıyla olup olmasa bile değer veriyor.. kiminin hayatında farklılıklar oluyor ama kimsenin haddine değildir başkasınınkini konuşmak, eleştirmek.. öyleyse bizde kimseninkine girmeden kendimizinkini yazalım..
aslında tam başlık gibi ne olduğunu anlamadan yazıyorum.. asıl durum şöyle başlıyor.. uzaklarda olması sevdiğinizin..böyleyken tam olarak değer vermenin herşeyden çok sevmenin doğru olup olmadığını bilmiyorum aslında..ama şu ki seviorum.. garip olan dahahiç canlı canlı yüzünü görmeden yüzünü bu durum oluşuyor.. nasıl bu kadar sevilir ? cevabını bilmiyorum.. ama şu ki gerçekten seviyorum.. nasıl mı olabilir.. hiç bir fikrim yok.. anlatılamicak kelime bulamicak bi durum işte..
şöyle ki;
yanınızda olsa kocaman sarılıp bidaha hiç bırakmicakmışcasına tutup hayatını ona adamış gibi bi durum olabilecekken, bişeyler el vermiyor, izin vermiyor; yanına onu seni.. insan üzülüyor bu duruma gerçekten çok hemde.. sadece üzen şey bunlar mı ? sanırım hayır.. en son 12,915,158 milyon kişinin içinde bulunduğu bi şehirde onların hepsinin görme şansı, bbir kısmının onu tanıma, bir kısmının pardon diyebileceği, bir kısmının sohpet edebileceği, bir kısmının birlikte yemek yiyebilceği, bir kısmının onla aynı yerde kalabilceği şansları varken, siz sevenin böyle bi durumda sadece koca bir hiç durumunda olması, hiçbişey yapamaması koyuyor insana..
şu ki aslında onun yaptıkları normalken doğal yapması gereken şeylerken bunlar.. bu durumda bizi üzen şeyin sorumlusu kim ? işte anlamamak durumu burda devreye girdi gene.. sorumlu yok.. gösterilebilcek sorumlu yok.. sadece hüzün oluşuyor.. bazen bu durum dışarı yüzümüze de yansıyor.. dışarda otururken arkadaşlarınla bi an dalıp gittiğinizde yüzünüzün şekli değiştiğinde ekşidiğinde "abi senin yüzüne ne oldu niye böyle oldun bi anda" demesi uyandırıp sahte bir gülümsemeyle yok bişey diyip konuyu değiştirmek oluşur bi şekilde..
işte.. dışarı yansıtmamak gerekli.. çünkü güçlü durmak gerekir gôya..bari onu yerine getirmeli insan..
sadece bu mu dersek.. bunun dışında birçok sebep daha var hüzünlenmeye.. da fazla gitmek istemez insan.. düşünürken bile ağlamaklı olan insanın bunları yazarken nasıl olabileceğini tahmin edebilirsiniz belki..
işte bir hüznün hikayesi..
+ olarak;
burda belirtilen kişi hangi grup mu.. anladığınız anlamda değil gerçekten.. kişi sayımına göre 3. grupta olan kişilerden biri.. aslında hepsine giriyor.. gerçek sevgi gerçek aşk gerçek aile..
