önceleri; toplum baskısı, boşanmış kadının hor görülmesi, ailenin kadının boşanması fikrine onay vermeyip boşanan kadına destek olmaması, maddi olanaksızlıklar yüzünden tüm sebepleri es geçip boşanmayı düşünecek kadının kendi hayatını kurma şansına sahip olamaması gibi sebepler ile evlilikten çok ızdırap halini almış bir sürü evliliğin her koşulda sürdürülmeyi çalışılması durumu sözkonusuydu.
kentsel yaşam sebebiyle insanlar arasındaki bağın azalıp toplum baskısının yükünün hafiflemesi, kültür erezyonunun da katkısı ile insanların biraz daha ben merkezci oluşu,
kadınların maddi anlamda kendine yetme olanaklarının artması ve önemli ölçüde kadınların haklarının farkına varması sebebiyle boşanma davaları eskiye oranla artmıştır.
evet çoklukla değişen kadındır, önceden razı olduğu bir çok şeye artık razı olmama hakkı bulunduğunun farkındadır.
evlilikten ve yaşamdan çok, ölüm kelimesine yakışan bir çok evliliğin mecburiyetten sürmemesi yerine boşanma ile neticelenmesi anlamında takdir edilesi bir gelişmedir diye düşünmekteyken, aslında bu biçimde süren evliliklerin durumunda pek bir değişiklik olmadığının da farkındayız. böylesi evlilik bağı içindeki kadının durumu çokda değişmemiştir, hala o evliliğe mecburdur ve sürdürmektedir.
ne kadar doğru ve iyi bir değişimdir tartışılır.
kişisel kanaatim ne evlilik kararı vermek bu kadar kolay olmalı ne de boşanma kararı vermek..
üç aylık evli bir çift boşanma isteği ile arayış içine girdiğinde insanın aklına ister istemez şu soru geliyor, üç ayda bu evliliği sürdüremeyeceğinize nasıl karar verdiniz? (ekstra sebepler dışında) bu nasıl bir deneme ve çabalamadır?
evlilik kararı, insanın hayatının en önemli iki üç seçiminden birisidir.
bu kadar önemli bir konuda yapmış oluğunuz seçimden bu denli kolay vazgeçmek, başarısızlığı uğraşmadan kabul etmek niye...
sanırım bu bir süreç, bir süre tırmanışta olan bu durum sonunda geriye dönmeye başlayacak..
