ellington'ı ellington yapan olguların başında orkestrası gelir. elli küsur yıl, yarım yüzyıl gibi bir büyük zaman diliminde yalnızca bu orkestrada çalışmış büyük müzisyenler vardır. bariton saksofonun büyük ustası harry carney örneğin. ya da saksofonu ama en çok da klarnetiyle çaldığı müzikle duke'un imzasını taşıyan jimmy hamilton. trompeti, kemanı ve sesiyle orkestranın ayrılmaz parçası olan ray nance. ellington ile onca yıl geçimsiz bir karı-koca gibi beraber var olmuş, caz tarihinin en önemli isimlerinden biri olan johnny hodges. ayık çaldığı zamanlar çok seyrek olan bir tenor saksofon ustası paul gonsalves. trombon ustaları juan tizol ve lawrence brown. modern kontrabasın mucidi jimmy blanton. ben webster, barney bigard... uzayıp gider bu liste. bu insanlar ve diğerleri tek başlarına bir orkestrayı önlerine katıp götürecek yetenekte, son derece önemli müzisyenlerdir ve nedense hepsi duke ellington'ın müzik şemsiyesi altında kalmayı yeğlemiştir.
