Yine bir gun daha doguyor ve yine yalnizlik butun hucrelerimi sardi. Kendimi bir enkazin altinda kalmis gibi hissediyorum. Gecmisimin her kosesinde cesetler var. Bu enkaz ne nefes almama izin veriyor ne de kurtulmami istiyor. Bu aciyla yasamaya calistiriyor beni. Kimseler bilmiyor en aci tarafi. Sadece sana yazabildim gecenin bu saatinde sozluk. Lakin kafamda mor bir sapka var. Gorenler duygusuzsun sen demeye basladi bana. Cok vurdumduymaz olmusum. Kendime bile katlanamaz oldum. Artik aynalarda bile kendime bakamaz, geceleri gunduzlere tercih eder oldum. Icim yaniyor cunku. Farenin tekini salmislar, dunyada kac milyar insan varken o gelmis beni bulmus ve beynimi kemirmeye baslamis. Ilginc bir gece gecirdim. Kendi kendime aci cektim ve uzun zaman sonra sana yazmak istedim sozluk. Ne olur bana kizma. Sacma sapan seyler yaziyor olabilirim ama icimde kopan firtinalari anlatmam gerek bir sekilde. En yakinlarim bile anlamaz oldular beni. Normal zaten ben kendimi cekemiyorken onlar beni nasil ceksin..
