Ama bende öyle değil mesela.
Çünkü şahane bir resimden etkilenmekle birlikte, bunun hediye edilmiş bir yetenekle ortaya çıkmasından dolayı,
o kişiye hayranlık yerine, sempati beslerim.
Çok şahane beste! Yapıcan tabi lan, yeteneğin var lavuk.
Çok şahane öykü! Yazmıcan da naapıcan, genler cimrilik etmemiş.
O yüzden ben, mesela parayı itebilen adamlara hayranlık duyarım.
Sırtında hırka, gönül verdiği yolda, kendi davasında düz durabilenlere...
Mesela, henüz hiç kimse inanmadan bir masala inanabilenlere...
Mustafa Kemal gibi...
Ya da zorlu hayatlarına bile deniz kestanesinin kayaya yapıştığı gibi yapışabilenlere...
Ne bileyim, böyle şeyler işte.
