şair ilk mısralarda, batılı güçlerin "ufacık bir karaya" nasıl saldırdıklarını anlatıyor. gelen bu insanlar oldukça çeşitlidir. dünyanın her bir yanında insan gelmiştir. çanakkale mahşer yerini andırır şaire göre. savaş alanının vahşetini görüyoruz daha sonra. savaş sırasaın toprağın altının ve üstünün yer değiştirdiğini üstü kapalı da olsa anlatıyor (Çanakkale savaşı sırasında lağım denilen yeraltından siper kazılmıştır. düşman kuvvetleri bunları fark ettiklerinde buralardan türk askerlerinin üzerine kızgın yağ dökmüşlerdir. bu siperleri çankkale'de hala görebilirsiniz.). daha sonraki dizelerde türk askerinin çanakkale'yi canı pahasına nasıl koruduğunu anlatıyor. insan vücudunun parçaları havada uçuşuyor. sonra mehmetçiği övüyor. asım'ın nesli derken türk gençlerinden bahsediyor. (asım şairin oğludur.) Onun için gökten ışık indiriyor, Kâbe'yi mezar taşı olarak getiriyor... ama yine de yaptıklarını yeterli görmüyor. en sonunda da "sen benden mezar bekleme; çünkü peygamber sana kucak açmış. senin mezarın onun kucağıdır." diyor.
