şu an yaşadığım duygunun tam tanımı, hayal kırıklığı... çok güzel bi ilişkiniz olur (ya da siz öyle zannedersiniz), varlığıyla mutlu olursunuz, özlersiniz, seversiniz, hayal kurarsınız ve en önemlisi güvenirsiniz. sevgilisi olan bi çok kişi der ki, benim sevgilimle aramda çok özel bi bağ var.. elbette bazıları öyledir, ama ben de öyle zannediyodum bi zamanlar.. neler yaşadık yaa diyodum, çok özel bi bağ var aramızda, çok seviyoruz birbirimizi diyodum.. mutluyuz, arada tartışsak da fark etmez, seviyoduk be birbirimizi, bi göz göze gelmemiz hallederdi bütün sorunları.. belki başlarda öyleydi, ama sonradan değişti.. ben de değiştim o da.. ben daha çok sevip, daha çok bağlanırken, o uzaklaştı günden güne.. konduramıyodum yine de inanmak istemedim. bu güne kadar sesli itiraf etmişliğim dahi yoktu kendime..
o acı veren konuşmayı yapana kadar..
normalde ilişkimiz biteli 4 ay falan oldu (ilişkimizin bitme nedeni aldatılmamdı), itiraf etmeliyim ki ayrıldığımız halde hala onu sevmeye devam ediyodum.. elimdeydi ya da değildi, duygular bıçakla kesilmiyodu neticede.. bi zamandan sonra öfke de geçiyomuş, ya da ben kendimi kandırmaya çalıştım bilmiyorum. ama şunu söylemeliyim ki öfkemden çok sevgim ağır bastı, tam anlamıyla barışmasak da yeniden konuşmaya başladık. en azından denedim, bazı şeylerin düzelip düzelmeyeceğini anlamam gerekiyodu diyorum. ama olamayacağını anladım.. çok üzgünüm şu an ama üzülmemin nedeni, yaşadığım hayal kırıklığı, şaşkınlık, aptallığım vs... kaç kişiyle yattığını itiraf etti, pisliğin tekiyim, seni hak etmiyorum dedi.. evet gerçekten de öyle, ama bana bunları itiraf etmesinin nedeni artık beni sevmiyor oluşu.. yoksa kim kapıyı bu kadar sert kapatıp gider?? neden bilmiyorum en çok bu acıttı canımı.. artık sevilmiyor olduğunu bilmek, bunu kabullenmek çok zormuş.. ağlattı beni yine, hiç hak etmediği halde üzüldüm söylediklerine.. bunu da söyledim üstelik, hayal kırıklığı yaşıyorum şu anda, üzgünüm dedim.. söylemese miydim?? amaaan boynuzlardan kapıdan geçemiyomuşum bundan mı utancam? daha ne kadar küçük düşebilirdim ki gözünde di mi ama?
ben hep samimi oldum ona, sevdiğimi nolursa olsun gizlemedim.. kızdığım zaman söyledim, özlediğim zaman söyledim, kıskandığım zaman söyledim... buna şaşırıyorum işte, ben bu kadar yüreğim açık yaşarken bu aşkı(!) o nasıl kapamış kendini, kapamış ama açıkmış gibi göstermiş kendini.. yalan söylemeyi, entrika çevirmeyi asla öğrenemicem sanırım. bu iyi bi şey mi? dışardan bakınca belki evet, ama gelin kalbime sorun bi de.. ne kadar acıdığını dile gelip anlatsın size...
