ergenlik ve beraberinde getirdiği espritüal hiperaktivitenin kişiyi itici hale getirmesi ve çevresindeki insanları uzaklaştırması hadisesidir. ergen bu yıllarda hem ortalamanın çok üstünde gülme ihtiyacı hisseder, hem de aslında daha zeki olduğunu tespit ve ispat etme yoluna gider.
işte tam bu dönemin ağır atlatıldığı yıllarda inanınmaz bir laf sokma hastalığı bürür benliği ve önüne geçmek çok zor görünür çoğu için.zaten halinden de memnun olur başlarda lakin sosyal çevresindeki insanların önce beğenisine mazhar olan bu tarz davranışlar zamanla onları etrafından uzaklaştırdıkça veya araya mesafe koydukça kişiyi kendime getirmeye anca yeter. kendimden biliyorum.
*fizik hocamızla bankaya işimiz düşmüştü ve bir saate yakın beklemiştik,
hoca: off beklemekten kabız oldum lan! sen sıkılmadın mı?
a nick: sıkılmam mı hocam, fitil oldum ben de.
(hocayla ilişkiler ikinci katip seviyesine indi)
*antalya'da bi arkadaşımla tekne turundayız. tekne farklı sahillere giderek isteyen turistlerin denize girmesini sağlıyor
yerli ve yabancı turist ben hariç hep beraber denize girip tekneye çıkıyor tekrar,
görevli: bilader sen niye gelinlik kız gibi oturup duruyosun delikanlı gibi gir bakiyim denize!
a nick: sen niye bi inip bi çıkıyosun, top musun?
(tüm zamanların en sağlam dayağı yendi)
*beden dersindeyiz. hava kapalı ankara'da.
sınıfın en cins kızı: ay yağmur damlıyo kafama a nick, sana gelmedi mi?
a nick: gelmedi, ahmak ıslatandır.
*lisede boş derslerden biri. Tüm sınıf bir arada oradan buradan sohbet ediyor.
cenk: olum o da bişey mi bendeki rahatsızlık daha beter, popomun tam çıkış noktasında (anüs) genişleme olmuş
hakan: lan doğruyu söyle vurdurdun mu? (hahahah sesleri yükselir)
cenk: yok lan mal, doğuştan.
a nick: cenk senin ikizin erkekti değil mi?
(mutlak sessizlik diye buna derim ben)
ve zamanla baktım ki, bu gibi yüzlerce gereksiz espriden sonra sevdiğim insanlar sonbahar görmüş kavak yaplakları gibi etrafa saçılmaya başlamış ve sap kalmaya yüz tutmuştum. ahh lise yılları, yine de özlüyorum sizi.
