çok öncelerde, üşenmeyip sevdiği, "mutluyum artık" dediği zamanlarda, tam da güvendiği, sarıldığında bırakmanın zor olduğu kişinin terk edip gitmesi sonucu yaşadıkları aklına gelince, bırakılan, sevmekten vazgeçilen, her gece gözyaşı döken, duyduğu her şarkıda canı acıyan kişinin hissettiği üşengeçliktir. tekrar yaşayabileceği güzel şeylerden, tekrar acı çekmemek için feragat etmektir. oysa, kişiyi bu hale getiren kişi, hala sevebilmektedir. rahatlıkla, huzurla, canı acımadan, üşenmeden...
