sesim boş evin 2. el duvarlarında yankılanıp , dönüp yüzüme çarptı,
şşşşt dedi " sessizliğe ve eşsizliğe mahkumsun"
n'olur n'olmaz, ezik ezik haklısın deme hakkımı saklı da tutarak, bastım küf'rü
"hassiktir lan ordan...ben dışarı çıkıyorum"
attım ceketi omza,, ayakkabının topuğuna bastım memleket usulü,
dönüp baktım duvarlara son kez,
"sizi" dedim , "sizi inim inim inletmeyen adam değildir"
"aşktan anlamıyorsun madem ey dünya, senin .mına koymayı da biliriz."
