beynin 'yeter lan biraz da tatil' dediği anlar sanırım.
Bir yıl falan önceydi.
Telefonumu kaybettim evin içinde, bulamıyorum.
Aldım manitanın telefonunu, çaldırdım. Buraya kadar ortalama zekaya sahibim.
Sonra ses mutfak tarafından gelince, ben de yavaş yavaş ilerledim.
Çöp kutusundan geldiğini duydum. Soyduğum patateslerle birlikte atmışım.
Neyse, salaklık bu değil. Bu o kadar komik değil. Daha güleyim demeyin.
Elimi soktum çöpe, hızla ulaşmaya çalışıyorum telefona.
Niye biliyo musunuz? Çalıyo çünkü. Biri beni arıyo yani.
Aldım üzerinde patates kabuğuyla, hızla kulağıma götürdüm
-- Alo buyrun.. Alo... Efendim.
Bu arada elimdeki manitanın telefonu da kapatım kenara koydum bir yandan.
Devam ediyorum
-- ALo..
Ve kapandı telefon.
Dedim ki; 'gerizekalı suratıma kapattı'.
Attım telefonu kenara. Başımı kaldırdığımda manita eğilmiş, elleri dizinde gülüyo
Evet, doğru anladıysanız;
kendimi aradım
telefonu kendi yüzüme kapadım
ve kendime 'gerizekalı' dedim.
