dün çalıştığım yerden istifa ettim. pat diye. aslında pat diye zannediliyor ama pat diye olmadı. düşünüyodum uzun süredir, geçenlerde birkaç ilana başvurdum. bir yerle görüştüm ve anlaştım falan, klasik muhabbetler.
bu arada kendimi nasıl gaza getidiysem istifa konuşmam o kadar saçmaydı ki, şimdi dank etti. patron yanlış karar veriyosun dedikçe saçmaladım, beni vazgeçiremesin diye. işin garibi her şey o kadar hızlı gelişiyor ki..
yeni işe başlayacağım yeri araştırıyorum nette, maksat muhabbet olsun. ufacık olumsuz bir şey okusam dünyam yıkılıyor. gözlerim doluyor. iş akkadaşlarımı düşünüyorum, onları artık göremeyeceğimi düşünüyorum; yine gözlerim doluyor.
şimdi gitsem patrona, vazgeçtim desem? kesin ağzıma sıçar, daha beter olurum. allahım ben ne yaptım?
geçmiyor günler!
