turgut özal.
yakınım değildi ama yakınım olsa ancak bu kadar yakinen takip ederdim defin işlemlerini. 10 yaşındaydım. yağmur yağdığında falan istiklal marşı, andımızı okuduğumuz saçma sapan bir okul boşluğu vardı. hatta orda televizyonda vardı. tüm sınıflara televizyondan cenaze töreni izlettirilmişti. çıt bile çıkmamıştı. garipti. hala garip.
