anneannemdi hatırladığım ve bana olan düşkünlüğü ile karşılıklı oluşan sevgi hatırladığım ilk sevgi tomurcuklarıydı ailemden başka olarak. Onun vefatına inanamamı olacağım ki bahçeli evinin önünden her geçtiğimde nedense o yaşlarda bile pencereden el sallayacakmış gibi en az yarım saat beklerdim. ama el sallayan olmazdı hep, olmasa da içimdeki o umut belki yarın sallar diye yarını beklemekti. Mezarına her gidişimde dua etmeden evvel şu yaşımda bile bir yerlerden o gözlüklerinin ardından buğulu gözleriyle hafif gülümseyerek el sallayacakmış gibi beklerim de dururum. Babamın vefatına aklım yettiği halde ve kabuulendiğim halde nedense bir türlü anneannemi hala kabullenemiyorum, Has sivaslı şivesiyle severdi beni, kendi evimden bile çok severdim o mazlumane evi. Nur içinde yat anneannem benim.
