kendi çapımda gözlerime dayalı yaptığım tespitimdir. sosyal sorumluluk projeleri yapan bir gruba bağlı çalışırken cemaatçi kesimden kimseyi göremiyoruz, kendi çapımızda insanlara yararlı olmaya, insanların sorunlarına farkındalık yaratmaya çalışıyoruz fakat yanımızda ne badem bıyıklı bir abi ne de başı kapalı bir ablamız oldu. kesinlikle ayırımcılık yaptığımdan değil, aksine herkesle beraber çalışmak için istiyorum. kendimi bildim bileli hep gönüllü işlerde çalıştım hiçbir karşılık beklemedim ancak bu abi, ablalardan da hiçbir fayda görmedim. çünkü onlar kendi çaplarında kendilerine yardım ediyorlar nasıl oluyor efendim, camiye yardım, kuran kursuna yardım, öğrencilere yardım, filistine yardım. tamam yardım hepsine ediyoruz ancak neden sizin bunlarda takılmışlığınız var?
ben hiç badem bıyıklı bir kardeşimin çocuk esirgeme kurumuna gidip oradaki çocuklarla ilgilendiğini görmedim, ya da deprem bölgesine gidip de insanlara yardım edeni. buna ek olarak çıkarcılığı da eklemem lazım. çıkarı varsa yardım eder yoksa etmez, şimdi en basitinden kimsesiz çocuklar için yardım konseri düzenleniyor bu kesimden kimse yok, sema gösterisi oluyor herkes orda. ben her ikisine de gittim herhangi bir inanca bağlı olmamama rağmen çünkü çıkarım yok hiçbirinden.
bu yardımların da ne olduğunu zaten gördük çok iyi keriz fenerlerinde. öğrencilere, kuran kurslarına giden paraların hadi hesabının olmadığını da ayrıca belirtmek lazımdır sanırım tanıştığımız insanların zengin olanlarının bile öğrenci evleri dört dörtlük dumur olunacak cinsten, gerçek ihtiyaç sahipleri dururken zengin olanlar bile bu çarkı döndürüyor. yani çıkarın varsa yapıyorsun bu işleri sonra onlar karşıdan çok iyiler bizler serseriyiz değil mi?
