bugun ilk defa bir tinerciyle sohbet ettim. evet önüme çıkan tinerciden tam kaçacakken abi kaçma öcü değilim dedi. döndüm yüzüne baktım. bir masumiyet vardı sanki. abi yeter artık dedi, insanlar niye benden kaçıyor dedi. oturduk bankın birine. bir sigara verdim çocuğa. anlat bakalım ne derdin var dedim. çocuğun anlattığına göre babası annesini hergün dövüyormuş, sonrada bunu. daha sonra annesi meme kanseri yüzünden ölmüş. ve babasıyla bir başına kalmış. birsüre sonra babasıyla yaşamaktan bıkıp kendini sokaklara atmış. ondan sonrada babasını hiç görmemiş. ne evi var nede bir akrabası. bira şişesi toplayarak geçiniyormuş. sokakta üşümemenin yolu bu meret abi diyor. ben içten içe kötü dediğim kaderime şükrediyorum bunları derken. sonra çocuk abi artık bıktım insanların benden kaçmasına dedi tekrar. açmısın dedim. bilmem belki açımdır dedi belkide değil. cebine para sıkıştırdım biraz, önce almak istemedi ama direnemedi. daha sonra ise karanlıkta kaybolup gitti.
