böyle bir insanı bir adada yalnız bırakmak lazım uzun bir süre, bir süre tadını çıkarır daha sonra kendi kendine konuşmaya başlar, daha sonra yuvarlak bir cisme göz kaş çizip onunla konuşma ihtiyacı duyarlar. çünkü birileriyle konuşma, düşündüklerini, yaşadıklarını paylaşma ihtiyacı tavan yapmıştır. o zaman anlar insanlar ne kadar hata yaparsa yapsın onlarsız olmayacağını.
