ertuğrul günay denince dayım gelir aklıma, aslan avına giden ziyaaa misali... kafayı yememek elde değil.
ertuğrul günay çıkar haberlerde. dayım;
-şu adam var ya.(elma dilimler bir yandan)
biz: eee dayı nolmuş adama.
-bu adam benim en iyi arkadaşımdı bir zamanlar çocuklar, çook önce daha milletvekili bile değildi. yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.
biz: yapma ya dayı.( bu hikayeyi ilk duyduğumuzda oluşan tepkiydi. zamanla bu tepki hıımmmm diye ağızdan kayıvereren bir geçiştirme kelimesine dönüştü.) görüşüyomusunuz peki?
-ya geçenlerde bir arkadaşımdan duydum. demiş ki; ''ya arkadaşlar aydın (dayımın adı)ın nerde olduğunu bilen var mı? ne ilginç bir adam çıktı bu, bakan oldum herkes geldi makamıma neredeyse kapımdan ayrılmıyorlar, hep birşeyler istiyorlar fakat bu aydın bir kere bile aramadı beni. bana küstü herhal?
sonrasını yazmama gerek yok, muhabbet uzaaar gider, biz her defasında kıkırdar durur, annem hep göz ederdi ayıp diye.
not: dayımla bu bakanın bırakın arkadaş olmasını, herhangibir yerde hasbelkader karşılaşma olasılığı bile yok. dayı n' olur yapma bize bunu. bak yaşımız kaç oldu hep aynı terane.
