yeni anneyi acimasiz katil yapabilecek derinlikte berbat bir halet-i ruhiyedir.
Evet, hamilelik dokuz aydir; evet, bir kadin hayati boyunca su veya bu sekilde annelige kendini hazirlar ama birden bire kucagina verilen o gozlerini bile acamayan, sesi bile dogru durust cikmayan o minicik, o caresiz, o muhtac canin dunyadaki tek ve caresiz ihtiyaci olmak onceden hazirlanilacak bir sey degildir. O minicik kipkirmizi can parcasini kucaginiza verirler ve o an anlarsiniz, bir daha hicbir sey eskisi gibi olmayacak. Bir daha asla siz eskiden oldugunuz insan olamayacaksiniz, baska hic bir isim sizi tanimlayamaacak, hicbir sifat sizi betimleyemeyecek. Siz artik o aciz ama dunyalardan cok daha degerli canin yasamasi icin lazim olan tek seysiniz. Bu kolay kaldirilacak ve adapte olunacak bir sey degildir.
Caniniz yanar, yorgunsunuzdur, belki narkozun etkisinden tam cikamamissinizdir, dogumun hemen uzerine uyumak istersiniz ama hayir; o actir. Once onu doyurmayi ogrenmeniz sonra da acilar icinde doyurmaniz gerekir. o kadar zayif ve narindir ki Inciteceginizden korkarsiniz, bilemezsiniz, beceremezsiniz, sut gelmez, caniniz yanar, o caresiz can butun bedeniyle cirpinarak aglar ve siz ne yapacaginizi bilemezsiniz. Isin en zor tarafi daha binlerce kez ayni seyi yapmaniz gerektigini bilirsiniz fakat siz o isi beceremiyorsunuzdur; onunuzdeki yillardan korkarsiniz, bebeginize bakamamaktan korkarsiniz, ona zarar vermekten hasta etmekten korkarsiniz.
Neyse ki bu hal giderek azalir ama bu sefer de yersiz endiseler daha gercekci sorunlara yerini birakir. Neden gazi var, neden agliyor, sutum az mi, onu usutur muyum, yikarken incitir miyim, altini dogru bagliyor muyum, daha neler neler... Iste bu asamada tanidiginiz tum insanlar seferber olur, size yalan yanlis akil vermeye kalkar, nazik psikolojinizi hic dusunmezler, yersiz ve aptalca konusur ve hareket ederler. Kayinvalideniz goguslerinizin "gevsek" oldugunu, yani sut olmadigini, sizin sutsuz oldugunuzu soyler. Kayinpederiniz mama vererek cocugu "sisirdiginizi" iddia eder, bebegin herhangi bir yerinizin size veya sizin ailenizden birine benzemesine dayanamazlar, cocuk onlarindir, sizin anne babaniz ev kalabaligidir, daha neler neler... Anneliginiz ve bebeginizin sagligi konusunda bin turlu endiseniz varken bu aptalca uyarilar sizi derin depresyona sokar. Kayinailenizin yuzunu dahi gormek istemezsiniz, adi anilinca tuyleriniz diken diken olur. Yine de asil "lohusa" olan kayinvalidenizdir, kayinpederinizdir, gorumcenizdir, kayinvalidenizin kizkardesi ve gorumceleridir; cunku tek bir lafa soze sizin degil onlarin tahammulunun olmamasi normal karsilanir.
Butun bunlar, her zamankinden daha hassas oldugunuz bu donemde sizi cok ama cok yaralar. Lohusalik ve depresyonu gecse bile Bir daha asla sizi o donemde uzen insanlara karsi eskisi gibi olamazsiniz, daha once tahammul ettiginiz o insanlar artik size dusman gibi iskenceci gibi gorunur.
