her gün rastgeldiğim, eli ayağı öpülesi , tapılası insandır.
altına işeyen , burnundan oluk oluk sümükler akan çocuklarla dır onun işi. doğudaysa ilk gittiğinde dünyası başına yıkılır, konuşacak insan bulamaz. bulsa ne söylediğini anlayamaz.
eğer şanslıysa kalacak bir odalı lojmanı vardır. lojman bulunmazsa sınıfın bir köşesinde yatar. banyo yapar.
belki hiç bilmediği sobayı yakmaya çalışır. beceremezse de oradaki çocukları yakar gönlüyle.
biraz daha devam edersem gerçekten dayanamayıp ağlayabilirim.
işbu entiri , yoğun duygular altında oluşturulmuştur.
