"heyt be chopin şimdiye kadar nerelerdeydin, yahu bende diyorum içimdeki bu kin, bu öfke neden, neden ben bütün insanlığı kıyıp, gözleri oyup, bağırsaklarıyla ip atlamak istiyorum? meğer cevap buymuş. meğer inandığım din bunu emrediyormuş da benim bi naneden anladığım yokmuş. hay gözünü seveyim be chopin. Allah senden razı olsun. aman pardon, işte o her kimse senden razı olsun. aydınlandım valla billa." nidasıyla kızgın kumlardan serin sulara atlarcasına ferahladığım gerçek. minnettarım efem.*
