bayram günü geleceklerini bilmiyordum, kapı çaldığında şaşırmıştım. kim lan bu saatte diye hayıflanırken 'ablanlar gelecekti bugün.' dediler. söylenenleri 5 saniye sonra idrak edebildim sanırım... sonra da yüzümdeki o aptal gülümsemeyi dakikalarca gideremediğim aklıma geldi.
kapıya aşağıdan basmışlardı, onlar 7.kata çıkana kadar kendimi hissedemedim zaten. asansörün kapısı açıldığında da heyecandan kalbimin gümlemesini duyuyordum. yıllardır görmediğim ablam, karşımdaydı. bokumu altımdan alan, bardağımda bıraktığım suyu içen, kusmuğumu temizleyen ablam ordaydı. allah bağışlasın, dünya tatlısı 2 tane kızı olmuştu. önce bana sonra kendi çocuklarına bakmaktan kendi hayatını yaşayamadı canım ablam.
ben, önce bana sarılır sanmıştım ama o kızlarının ayakkabılarını çıkardı ilk önce. sonra doğruldu, göz göze geldik... bırakmamacasına sarıldım ona.
- ohh ablasının bitanesi mis gibi kokuyorsun.
+ sağol ablammmm.
- ben de sigara kokuyorum.
+ ne sigarası? abla kokuyorsun abla..!
babam astsubaydı şehit oldu, abim astsubaydı şehit oldu. bok varmış gibi ablam da gitti bir astsubaya gelin oldu. küstüm, konuşmadım yıllarca. sonra her şey anlamsız geldi. zaten istesem de sarılamazdım ona. 2 yılda bir tayin görmekten per perişan olmuştu zaten onlar da. meğersem yine tayin görmüşler, şırnak/cizre'ye giderken bayram günü uğrayalım demişler eşiyle...
yılların acısını o 1 saate sığdırmaya çalışsak da olmadı.
