k: nasılsın teoman?
t: tek bir umut bile yok mu insan geçmişle yaşayınca?
k: soruya soruyla karşılık vermesen.
t: bir şey sevmeye değerse ölmeye de değer mi?
k: ya bırak bunları teoman. bizler seni seviyoruz.
t: ya siz beni sevenler. unuttunuz sonunda. bu oteller kentinin diğer yakasında. zaten odam hep dar geliyor bana.
k: tamam teo. uzatmayacağım.
t: mutlu aşk varsa da mutlu son yoktur.
k: biliyorum olmadığını. ben gidiyorum.
t: çok yalnızım. ne olur bize gidelim mi?
