hayatımda şu ana kadar izlediğim tartışmasız en etkileyici, en duygusal belgesel. izlemek için basketbolu sevmeye gerek yok. takip etmeye gerek yok.
örneğin annem. basketbol ile alakası olmamasına rağmen sonunda ağladı kadın.
--spoiler--
vlade divac'ın yerinde olmak istemezdim gerçekten çok kötü bi durum. en yakın arkadaşım beni yanlış anlayacak ve onunla aramı düzeltemeden, bütün bu yaşananları ona anlatamadan ölecek... bilemiyorum nasıl olurdum.
sonlarına doğru divac hırvatistan'a gittiğinde hala daha ona o anlamsız bakışların olduğunu görmek de ayrı bi şaşırttı.
--spoiler--
