yüzüne yılların yorgunluğu düşmüş, fakat inadına bir gülümseme çabası içersindeymiş gibi duran resmine bakmayacaktım hani(!)
sessizce hıçkırıklara boğulurken,dedim kendi kendime,
eh be oğlum! ağlamakta neyin nesiymiş!
'o' söylemişti zaten sana,
dünya fani,ölüm baki!
gün senin günündür 'reis', tasa etme! sen yoksan ben pers ederim bu dünya denen kahpe tepsiyi! gibisinden arkasından şiirler yazdığım insanın göçüp gitmesi hali.
