ilk defa bugün, kanal 7'de izlediğim film. izlemez olaydım. 105 dakikalık filmi reklamlar hariç 84 dakika verdiler. tam 21 dakika kesmişler, boru mu bu sözlük! atalarına bacılarına cetlerine küfrettim!
öncelikle belirtmeliyim ki diğer 21 dakikayı izlemediğim ve birşeyler kaçırmış olabileceğim için sadece izlediğim kısım için değerlendirme yapacağım.
filmdeki absürdlük/ironi henüz filmin başından kendini belli ediyor. bir çok sahnede de dönemin yapmacık türk aşk/dram filmlerine yine yapmacık bir tavırla göndermede bulunup bolca taşak geçiliyor, dönemin filmleri ti ye alınıyor.
kör olan şener'in araba çarptıktan sonra tekrar görmeye başlaması, şener hastanede tedavi altındayken müjde'nin ameliyathaneden çıkan doktora endişe içinde 'yaşayacak mı doktor?' diye sorması ve daha bir sürü sahne bunlare örnek verilebilir. ve dönemin filmlerinden alınan, bunlara benzer repliklere verilen yardıran cevaplarla film adeta 'nasıl taşak geçilir' sorusuna en güzel cevabı veriyor.
oyunculuklar ise bir diğer dikkat çeken unsur. şener şen ve özellikle uğur yücel döktürmüş. ve şunu hissettim ki, sanki uğur yücel'e the godfather daki marlon brando( namıdiğer: don vito carleone) havası verilmeye çalışılmış papyon, takım elbise, saçlar, karizmatik kalın ses ve sigara ögeleriyle.
evet film bir komedi filmi ve gayet de iyi güldürüyor. ancak bir kemal sunal filmi kadar da komik olduğunu söylemek mümkün değil.
ve son olarak, filmin en güldüğüm sahnesi ise şener şen'in çöldeki serapta müjde ar'ı görmesi eşliğinde allahım kör et beni! diye şarkı söylemesinin ardından diz çöküp 'allahım görmüyorum. sana çok şükür görmüyorum. kör oldum' demesi.*
