tutunamayanlar

entry781 galeri video2 ses1
    323.
  1. bana kitap kurdu, boş hayaller kumkuması, hayatın cılız
    gölgesi gibi sıfatlar yakıştırılabilir. şövalye romanları okuya
    okuya kendini şövalye sanan don kişot’a benzetebilirsiniz
    beni. yalnız onunla bir fark var aramda: ben kendimi don
    kişot sanıyorum.
    “kitaplardan, yaşantılarım için yararlanamadığımı ve
    kendimi bir biçime sokamadığımı da yüzüme vurabilirsiniz.
    ne yapabilirim? kitap okumakla, manavın beni aldatmasına
    engel olamıyorum bir türlü. manava inanmadığım
    halde beni aldatıyor namussuz. ya inandığım dostalarımın
    beni aldatmasını önlemek: büsbütün imkânsız bu. dostlarım
    alay ediyor benimle. bu çocuğun sonu ne olacak, diyorlar.
    hiç olmazsa kitaplardan kitaplar çıkarmalıymışım
    bunu da yapamıyorum, yazamıyorum. kitapları, işimde
    kullanılacak bir mal gibi göremiyorum: kapılıyorum onlara.
    belki kitaplar da onlara karşı gösterdiğim aşırı ciddiyetimle
    alay ediyordur. biliyorum, kitaplar da beni adamdan saymıyorlar.
    fahişelerin, onlara barlarda para yediren tüccarları
    küçümsemesi gibi hor görüyorlar beni.
    ‘bütün bunları düşündükçe daha da tersleşiyorum, kendime
    daha çok zararım dokunuyor; benimle alay edenlerin
    gözünde daha da küçülüyorum. duvarlar duvarlar var çevremde.
    halsiz kalıncaya kadar başımı vuruyorum onlara.
    0 ...