bedenen burada ama kafa olarak başka yerlerde olduğum için bir türlü kendimi akışına kaptıramayıp yaklaşık 2 sayfadır bir şey anlamadan okuduğum sıkıcı kitabı elimden bırakmamak için direniyordum lakin bitmesi lazımdı, kendime sözüm vardı. bakındım kitaba 1 sayfa sonra yeni bir paragraf başlangıcı olduğunu görünce sevindim, 1 sayfa sonra kafamı toparlayıp okumaya devam edebilirdim.
1 sayfa sonra...
derin bir nefes ile kafamı kitaba vererek okumaya başladım, evet anlıyordum, evet dikkatimi verebilmiştim, akışına ayak uydurmuştum sanki...
paragraf sonuna doğru...
yine doğru düzgün bir olay olmamış, yine sıkılmış, son 3 sayfadır devam eden paragrafı okuyor muyum, okuyor gibi mi yapıyorum kendim bile karar veremez halde paragrafı bitirmeye çalışıyordum.
***
hayat sıkıcı bir kitapsa yılbaşları yeni paragraflardı bizim için, bir heyecan, beklenti içinde giriyor, ilişkisine bu sefer farklı diyen ergen misali seviniyor sonunda hüsrana uğruyorduk, yapamıyorduk.
on-dokuz-sekiz-yedi....
bu sefer benim için farklıydı gerçekten, diğerlerinde daha geç sıkılmış, en azından yarısını okumuştum fakat bu sefer başta sıkmıştı beni bu paragraf uf yeni paragrafa 363 sayfa vardı.
