fadıl öztürk'ün güzel bir şiiri.
ben şiirdeki bir dizeden bahsedeceğim;
''anneme sormadan,babamın ayakkabılarıyla sokağa çıkar gibi..''
bu tabiri çok dokunur. baba ayakkabısı giymek her erkek çocuğunun tereddütle yaptığıdır bir kere de olsa.
o ayakkabı sanki çok büyük bir hazine gibi durur kapı önünde, hep de dursundur orada.
matmazel değil de, anneye sormadan baba ayakkabısı giymek; büyük cesaret ister; ölmeyi karıştırmadan.
