2.
-
cemal safi'nin bir şiiri;
var mı beni içinizde tanıyan?
yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
kalmasa da şöhretimi duymayan,
kimliğimi tarif etmek zor benim
bülbül benim lisanımla ötüştü.
bir gül için can evinden tutuştu.
yüreğine toroslardan çığ düştü.
yangınımı söndürmedi kar benim
niceler sultandı, kraldı, şahtı.
benimle değişti talihi bahtı,
yerle bir eylerim tac ile tahtı,
akıl almaz hünerlerim var benim
kamil iken cahil ettim alimi,
vahşi iken yahşi ettim zalimi,
yavuz iken zebun ettim selimi,
her oyunu bozan gizli zor benim
yeryüzünde ben ürettim veremi.
lokman hekim bulamadı çaremi.
aslı için kül eyledim keremi.
ibrahimin atıldığı kor benim
sebep bazı leyla, bazı şirindi.
hatrım için yüce dağlar delindi.
bilek gücüm ferhat ile bilindi.
kuvvet benim, kudret benim, fer benim
ilâhimle mevlânâyı döndürdüm.
yunusumla öfkeleri dindirdim.
günahımla çok ocaklar söndürdüm.
mevlâdanım, hayır benim, şer benim
kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
görünmezim cismim de yok, resmim de
dil üzmezim, tek hece var ismimde
barınağım gönül denen yer benim.
