birol ünel in her sahnesinde gözükmesini istediğim filmdi bu. zira o denli yakışıyor bu adamın delik deşik suratı ve gri, yağlı hafif uzun saçları kadraja. hatta ikinci üçüncü dördünce izleyişlerimde ekrana dondurup vay adamın dibidir bu demişliğim de yok değildir.
ruh için yemek ve damak faşisti tabirlerini hayatımıza sokmuştur ayrıca. bu adamın dibinin dışında film de gayet izlenesi. zinos'un manitasına atarlı atarlı konuşması, aşkı için canım mutfağı bırakıp japonya'ya yerleşmek istemesi. bunlar hep güzel şeyler. ve son olarak orijinal dilde seyir etmişler için gelsin 'ja mann'.
