istanbul hatırası 'nı da sayarsak *fatih akın 'ın izlediğim 6. yapıtı.
film güzel minimal hikayesiyle, konusundan, anlatım tarzına, müziklerine ve hatta yüksek doz içten ve komik tarafıyla sonsuz bir eğlence vadediyor. bunu im juli gibi hayli sıcak bir şekilde sunuyor. yukarıda vurgulamaya kastığım eldeki materyaller filmi hayli keyifli bir çalışma yaparken fatih akın'ın izlediğim diğer filmlerindn de ayırıyor aslında. en son tolga örnek yapmıştı kaybedenler kulübü 'nü. filmler benzerlik sunmasa da izleyiciye zekice bir eğlence sunma babında ortak bana kalırsa.
fatih akın külliyatının en önemli çalışmalarından falan değil soul kitchen. ama en eğlence vadedenlerinden olduğu kesin. hani bir filmi izlersiniz izlerken zevkten dört köşe olursunuz çünkü sıcak, içten ve esprilidir. harika vakit geçirtmiştir. sahnelere ve filmin üzerine çok kafa patlatmadan bir bakmışsınız sona yaklaşmışsınız. fakat bitmeye yakın yüzde anlamlı bir tebessüm öylece kalıvermiştir. hatta bir iki saat öyle salak salak gülümsersiniz. soul kitchen işte bunları layıkıyla yaptırıyor. izle unut tadından şüphesiz daha öte bir keyif sunuyor.
izleyenler izlemeyenlere anlatmasınlar.
bu embesil tebessüm dünden beri beni bırakmadı. sevdim bu filmi. belki de çok iddiasız olduğundandır kim bilir?
--spoiler--
afrodizyaklı pastanın vergi dairesini .ikip atmasından çok, arkadaşın şu malum bel ağrılarına gittim. bir ara elimi belime götürdüm ağrıyor mu diye. ağrımıyormuş hocam. üstelik birol ünel'in yaptığı geleneksel yemeğin değişmesini ısrarla isteyen müşteriyle yaşadıkları bence bu filmin zirvesidir efendim. üstüne patronun tavrı * gelir. ağız tadıyla * ilgili leziz göndermeler cuk demiştir.
--spoiler--
bir ara zamanı var, ikinci defa izlenir bu sevimli hikaye.
10 üzerinden 7,5!
