sevgilim... senden önce de söyledim bu sözleri elbet birilerine. senden önce de birileri için çarptı bu kalp. ama onlar hep yaktılar canımı. ben istemezken büyüttüler içimdeki çocuğu. oysa ben hep o çocuksu neşeyle bakmak isterdim gözlerine... şimdi daha çekingenim hayata karşı. eski pervasızlığım, eski cesaretim yok hiçbir şeye. her şeyden korkar oldu bu kuş kadar kalbim.
sevgilim... sen aslında bundan çok daha fazla bir sevgiyi hak ediyorsun. bir zamanlar kötü ellerde çarçur edilmiş bir kalp değil aslında, hak ettiğin. ben bunca yarayı kaydetmemiş olsaydım kalbime; öyle mutlu olurduk ki biz... dilediğimizi dilediğimiz zaman yapardık; çünkü zaman bizi unuturdu, kendini hatırlatıp mutluluğumuzu bozmamak için... ben seni öyle bir severdim ki, mecnun yeniden can bulurdu bu alemde...
ama, sevgilim... sen yine de... çok sev beni sevgilim... ben seni çok seveceğim. içimde kalabilen bütün çocuksuluğumu sereceğim gözlerinin önüne. sen yeter ki... yeter ki sev beni, sarıl bana. kokunu çekeyim içime... varsın hiç bir söz konuşulmasın o anlarda... nefeslerine kalp atışlarım cevap versin. ellerini kömür karası saçlarımda gezdir. ellerini ellerimin arasına alıp sıkı sıkı tutayım seni. benim olduğunu bileyim, beni sevdiğini bileyim...
sevgilim, beni tüm bunlar için affet. ama seni sevdiğimi bil... ve ne olur; gözlerim aklına geldiğinde, sen de gül... yaşayacağımız güzel günlere selam edercesine...
