kırmızı salıncaklar gösterirdi; üzeri ıssız, yapraklarla dolu.
dalların arasından çıkıp gelirdi gözleri, mutlu, utangaç.
sevgisinin değerini bilirdi, vermesi gerekeni de alması gerekeni de.
susacağı yeri de, bağırıp çağıracağı yeri de...
yine bi kırmızı salıncak.
bu sefer yaprak yok.
ıpıslak.
saçlarından damlıyor hüzünlerin.
gözlerin bakmıyor bu sefer dalların arasından.
bi tuhaf. sanki gidecekmişsin gibi...
