artık arkadaşlarımı l&m izleyenler, izlemeyenler şeklinde ayırdığımı fark ettiren dizim. (bkz: dizi manyaklığı)
sosyal hayatımda l&m ye selamlar çakıyor, göndermeler yapıyor, ismail abi tiplemesine girip mecnun atarları yapıyorum. havalıyım harikayım muhteşemim kendimle gurur duyuyorum alkışları duyma vakti geldiğinde ise eblek suratlarla karşılaşıyorum. beynimde çalan müzik notaları bozularak sesini kısıyor, üzülüyorum. ister istemez karşımdakine mi acısam kendime mi düşüncelerine giriyor beyin fırtınaları içinde yavaş yavaş saydamlaşıyorum ve yok oluyorum.
halbuki l&m izleyenle öyle mi? adeta tuttuğu takımdan bahseden mahalle delikanlıları gibi dik, kendinden emin ve asla sonlanmayacakmış gibi görünen zamanlar ve mekanlar ötesi absürt bir sohbete dalıyoruz. mutluyuz ve çılgınlar gibi eğleniyoruz.**
kısacası leyla ile mecnun candır, paylaşmak güzeldir.*
