gecenin köhne bir yalnızlığının ortasında yazıyorum bunu...
birden o'nu düşünmeye başladım...
bir anda içimde kopan o acılı çığlığın feryatları, yüreğimi dağladı gitti.
sonra aniden içime cam kırıklarına benzer bir şeyler batmaya başladı, engel olamadım.
ağlama isteğine kapıldım birden hıçkırıklara boğuldum sel oldu gitti gözyaşlarım, giden gözyaşları değildi sanki yarım kalan hayallerime karşılık kan seli haykırışlarımdı.
kendime gene engel olamadım.
ve şuanda camdan dışarıya bakıyorum, gene o'nu hayal ederek. suratı çerçevenin o buğulu camına belli belirsiz silüetle efekt verdiğini görüyor gibiyim... o an zihnimden geçenleri tahmin dahi edemezsiniz.
O kadar çok canım yanıyor ki,
ne halt edeceğimi bilmiyorum...
aşk mıydı bana bütün bunları yaptıran?
eğer öyleyse senin allah belanı versin, senin boynun devrilsin evlerden ırak kal, sürüm sürüm sürünesin ve en sonunda geber git aşk...
