tarihini tam olarak hatırlamıyorum ama yakın bi tarih.ben o gün tek başıma bankaya lanet olası kredi kartı borcumu ödedim. sonra bizim semtin dolmuşuna bindim.dolmuş çok kalabalık degildi, desemde inanmayın sağımı ve solumu göremiyordum.kilit bir durakta dolmuş boşalıverdi,** ön koltukta oturan yaşlımsı teyze, arkasında kır saçlı amca ve o.aman tanrım bu ne güzellik. bu ne zarafet lan bilsem garajdan alırdım seni. diye iç geçirdim anlık sevdiceğime.kendisi sanırım uzak bi yerden geliyordu iki tane bavulu vardı ve cok da yüz vermiyordu. ben biliyordum nasıl yüz alacağımı, derken bizim evin önündeki duraktan geçtik o inmedi devam ettik bende inmedim derken son durağa yakın ayaklandı. bende adete bir zıpkın gibi fırladım yerimden.
-hanfendi yardım edeyim istersiniz aşağı taşımanıza
-yok ya saol zahmet olmasın
-yok canım ne zahmeti
diyim bavulu sapından değil de o gazla kucakladım ve havaya kaldırdım. derken dolmuşcu amca kapıyı açtı. birinci adım güzellll ikinci adım ve o güzel filmin kopuşu lanet olası ayağım boşluğa geldi ve bavulla birlikte yere yuvarlandım.artık bir gece kadar yalnızdım bavulunu aldı ve gülerek
-ben taşırdım dedim sana zahmet etme
diyip gülüp gitti.ibrahim tatlıses in şarkısı gibi beni benden alıp gitmişti ama onu ona bırakmıyacaktım tabi önce acıyan bacağımın icabına bakana kadar.acı gecmedi ama o gitti.işte böle dostlar benim içimde olan gizli saklı itirafım.
