Arthut Laffer tarafından ABD baskanı Reagan zamanında geliştirilen teoridir. Laffer o dönemde (80lerin hemen başı) Reagan'ın ekonomi danışmanı olarak görev yapamktaydı. Kendisine sundugu bir politikada, arz yönlü ekonomiyi geliştirmek üzere vergi oranlarının düşürülmesini önermiştir. bu öneri hem üreticilerin elindeki sermaye birikimini arttıracaktır, hem de laffer'e göre düşük vergi oranı uygulanırsa daha fazla vergi tahsilatı yapılacaktır. teoride uygulanabilir gözüken bir politika olmasına ragmen pratikte bütce acıklarının hem abd'de hem de bu politikayı benimseyen diğer ülkelerde de rekor düzeye ulaşmasına neden olmuştur. nitekim aynı dönem türkiye'de özal dönemine denk gelmektedir. genel olarak politikadan beklenen şuydu ki; özal üreticiler üzerindeki vergileri büyük oranda düşürmüştü, teoride üreticiler vergiden tasarruf ederek sermaye birikimlerini hızlandıracak ve bu sermaye birikimlerini yatırıma dönüştürerek hem hasılayı arttıracak hem de işsizliği azaltacaktır. politikanın ilk kısmı başarılı olmuştur nitekim sermaye sahipleri güçlerine güç katmışlardır lakin sermayelerine kattıkları artı değer ile yatırım yapmayı bir kenara bırakın bu parayı devlete borc olarak vermişlerdir ve türkiye'de borçlanma sorunu bu yıllardan itibaren kronik hale gelmiştir. sürekli borc alan devlet varken, faizler yükselmiş ve eldeki para ile yatırım yapmak karsız hale getirilmiştir, keza sermaye yatırım yapıp 2-3 yıl sonra karşılıgını almayı bekleyeceğine yüksek faizden devlete borç vermeyi sürdürmüş ve türkiye bir kac zengin ailenin güdümünde yürütülen bir ekonomik yapıya girmiştir.
