yaprak olmak isterdim. her sonbahar bütün gamı, kederi geride koyup kendimi rüzgarın kollarına hafifçe bırakarak bilinmeyen diyarlara gitmek isterdim. sonra yavaş ama huzurlu bir ölümün tadını çıkartırdım. üzerimi yavaş yavaş yağan kar kaplardı. beyaz bembeyaz karlar altında sıcacık ölümün tadını çıkartırdım. sonra ilkbahar gelirdi. güneş nazlı sevgilinin dudakları kadar sıcak... çıkartırdı beni karlar altından ve yeniden yaprak olurdum, yeniden gelirdim dünyaya cıvıl cıvıl çiçeklerin arasında. bir anne edasıyla okşardı rüzgar tenimi...
