yaşadığınız hayatı yavaş yavaş sorgulamaya başlarsınız. o'nunla ve o'nsuz geçirdiğiniz zamanları düşünür durursunuz. ve hayatın anlamsızlaştığının farkına varırsınız.
yaşamanın sadece nefes alıp vermekten ibaret olduğunu, mutluluğunun, yaşama sevincinin elinden alındığını anlarsın. birbirlerine bağlı mutlu iki sevgili görünce, canın yanar kıskanırsın. soğuk daha soğuk, karanlık daha zifiri gelir insana. yalnızlığına ağlamaya başlarsın.
sabah uyanırsın, 'günaydın sevgilim' sesini duymak istersin. ama yoktur gitmiştir. sabah uyanmaların bile anlamsızlaşmıştır. koynuna girip uyumalarını ararsın, sevgilinin dudaklarında sabahlamalarını özlersin, tekrardan dalgalı saçlarında kaybolup gitmesini istersin. sadece gözlerini kapatıp hayalliyle teselli edersin kendini. nedensizliklerin içinde boğulduğunu anlarsın.
o'nsuz herşeyin anlamsız olduğunu anlarsın.
ulan kader beni hiç güldürmedin, bende senin en sonunda belanı. *
