daha 15 yaşında başıma gelen olaydır. okula erken başladığım için 15 yaşında lise sonda üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. çalışkan sayılabilecek bir öğrenciydim ders konusunda hiç ailemin canını sıkmazdım. babamda beni bu huyumla çok severdi benim ondan gurur duyduğum kadar o da benden gurur duyardı. sadece ciğerleri ağrıdığı için hastaneye gitmişti kanser olduğunu öğrendiğimizde. sadece sırtı ağrıyordu bu kadardı. bu kadarla kalmadı işte akciğer kanseri teşhisi konulmuştu. ben ne diyeceğini bilemez üzülmek istese de üzülemez halde kalmıştım bir başıma. ciğerleri için hastaneye gittiğinden beri dönmemişti babam. annem de onun yanındaydı. evimiz belediye de olduğundan babamı bursa uludağ üniversitesi hastanesine almışlardı ve ben yanına gidemiyordum. mesafa uzaktı okulum vardı. annemle babamla kalıyordu sürekli bense yakın akrabalarda kalıyor ders çalışmaya çalışıyordum artık sınavı kazanma olayı benim için değil babam için olmuştu. nitekim çok zor olsa da kazanmıştım sınavı ne kadar istediğim yer olmasa da sırf gittiğimi görmesi için tercih yaptım. hastalığında yanında olamadığım gibi öldüğünde de yanında olmadım. beni son bir kez göremeden yummuştu gözlerini hayata. çok istedim yanında olmak, kalmak ama o beni hiç istemedi hep okulumda olmamı istedi. ben geldikçe gönderdi. onu son bir kez göremeden ölmesinin acısını daha önce hiç bir şeyde yaşamadım.
