demin bulaşık yıkıyorum. mutfak perdesi de sadece tül olduğundan dışarısı ve karşımdaki evlerin içi rahatla görünüyor. evlere bakmıyorum tabii ki.
ben bi yandan bulaşık yıkayıp bi yandan dışarıyı izlerken tam karşımda oturan kadın pencereden imdaaat diye bağırmaya başladı. şimdi ne oldu diye baksam başına bin türlü bela. bakmazsam rahat edemem. bari bi pencereyi açayım bağırayım en azından dedim.
-noluyo orda diye bağırdım; orta gürlükte bir sesle. dahasına götüm yemedi. kadın güldü içeri girdi. anlam veremedim.
alt komşum pencereye çıktı sonra. peder bulaşma hiç onlara dedi.
ne biçim mahalleniz var amk dedim. bir tane normal insan yok.
geldi bana anlattı sonra. meğer bunlar iki beyinden özürlüymüş karı koca. tam ebleh olmadıklarından da
sokmuyorlarmış bunları tımarhaneye.
e niye imdaat diye bağırdı bu kaltak durup dururken ,madem tam ebleh değiller dedim.
mını siktiklerimin fantezi yapıyorlar akıllarınca dedi. geçen de itfaiyeyi çağırdılar sen yoktun.
vay arkadaş, delisi bile neler yapıyor dedim içimden.
ondan sonra da bacak bacak üstüne attım ve cappuchinomu içtim.
