ne melun şeydir o.. başıma açmadığı iş, beni rezil etmediği mekan, utandırmadığı an kalmamıştır.
hele bir tanesinde can güvenliğimi tehtit etmiştir. hiç unutmam ;
üsküdar daki evimden, çarşıya doğru ablamla yürüdüğüm bir gün, bir pastane açılışı gördük.* kalabalık, demet akalın ve çıstaklı müzikler, plastik tabakta kurupastalar.. neyse efenim her şey yolundaydı taa ki onu görene kadar.. 2-3 metre boylarındaydı, yüzü tasvir edemeyeceğim kadar gerçekçiydi***, fosforlu yeşil kumaştan bir pantolonu vardı. boyu 2-3 metre demiştim evet. içindeki insan değildi, animasyon işini ucuza kapatmak için midir bilmem, cansız ve tehtitkar bir adet palyaçoyu getirip oraya dikmişlerdi. bizzat palyaço upuzun bacaklarıyla, nisan ayının o hafif sert rüzgarında sallanıyor, ileri geri hareket edip dehşet saçıyordu. başta fark etmedim," baklavayı da ucuza satıyor bunlar " gibi yorumlarla, kalabalığı geçip ilerleyecektim ki; ileri savruldu ve bir bölümü bana değdi, evet değdi. ardından kafamı kaldırmamla onu görmem bir oldu ve ben çaresizce kendimi üsküdar çarşısının tek ve en işlek caddesine attım. o esnada, sahil yönünden gelmekte olan bir adet 11 Üs durağa yanaşmak üzereydi, bu vesileyle yavaşlamıştı ama ben kendimi yola atınca, o takoz gibi otobüsü çevirecek bir babayiğit iett şöförü bulunamayacağından, sol koluma bir darbe aldım. canımın acısını hissetmeden karşı yola geçip durdum. ablamı bekledim. beni gören ve durakta bulunan bir kaç teyze trafik canavarı olduğumu söyledi, bir kaç ılımlı teyze ise şöförün iri bir insan olan bendenizi görmemesine hayıflandı. o esnada ablam geldi, ve arkama bakmadan hatta arkamda bıraktıklarım hiç olmamışçasına hızla uzaklaştım.
bu lanet bir anımdır sözlük, yaşadığım korku dün gibi aklımdadır. artık fobim saçmasapan bir boyuta ulaşınca, yazma yoluyla dışa vurmaya karar verdim. belki bir faydası olur. sabredip okuyanlara teşekkür bir borçtur.
