sevgili sözlük, sevgili sözlükteki dostlar; kötü gün dostlarım...
beni tekrar sözlüğe iten bir durumdur aşk acısı. lütfen hemen vay bilmem ne çocuğuna bak ancak o zaman hatırlıyor müstehak demeyin. zavallı olarak da görmeyin beni. yaşadıklarımı kimselere anlatamıyorum buralara içimi dökmek bir nebzede olsa rahatlamak istedim. halden anlayan abiler ablalar kardeşler çıkacaktır.
aşk acısı, ama birlikteyken aşk acısı... yanyanayken eller ayrılmamışken dudaklar suskun, gözler uzakta sessizce yürümeler... hani teoman abimiz demiş ya birlikte ama yalnız iki yabancıyız diye, ha işte tam o duruma doğru yol alıyoruz yazar kardeş. 14 aydır birlikteyiz aynı sınıftayız aynı sıradayız biraz uzak duralım hep göt göteyiz diyoruz ama yapamıyoruz... herkes bize gıptayla bakıyor, hocalar bile notları verirken bizi ayırmamak için aynı puanları veriyorlar düşünün lan o kadarız. (çok yakın çevremizdekiler hariç, onlar durumu fark etmeye başladı.) bu 14 ay çok güzel geçti çok sevdik mutlu olduk ama 2 aydır anlayamadığım bir şey var. dengesizlik bir an iyiyken bir an kötüleşme, bazı şeylere dikkat etmemek, özen göstermemek... 10 gün kadar önce açık açık konuştuk 2 ay önceki kavgamızdan sonra ilk kez ayrılmayı düşündüğünü ama sonra telafi ettiğimi söyledi.
şimdi söyleyin abiler ablalar bir insan bir kere ayrılığı kafasından geçirdiyse ne yapabiliriz, dönüşü var mıdır? ve bana söylediği sen yanımda karşımda olduğumda her şey değişiyor diyor yani yanında değilken farklı önemli olan gözler ama sokarım o gözlere de. benim düşüncem yavaş yavaş soğutmak arayı açmak ayrılmak, benim ayrılmamı onu bırakmamı sağlamak... ama o gözlere bakınca... seviyorum amk seviyorum o da seviyor biliyorum. sevgi var heyecan yok o heyecan nasıl geri gelir tek sorun bu?? ikimizin de ilk uzun ilişkisi ondan böyle bir boşlukta olabiliriz ama bu boşluk ayrılığa ve ordan da benim bu başlık altıma sıkça yazmama neden olabilir.
ki artık ne kadar sevsem de onun mutsuzluğunu görmekten ayrılırım diyorum, finallerden sonra... her şeyi finallerin sonrasına bağladım. düşünüyorum naparım? sefil bir hal, durmadan ağlayan, çevreye iyiyim ben imajı veren, okulu asan(ki aynı sınıftayız ve sınıfta hala onu seven bir çocuk var çok dayak yedi ama anlamıyor, o çok korkutuyor beni. en masumca konuşmalarında bile öldürürüm ben onu) , barlardan çıkmayan, alkolik, kimseyle konuşmayan ve dostlarını kaybetmiş, hayatının amına koyulmuş bir insan olarak görüyorum kendimi.
yardım et sözlük yardım et. çok severken ayrılmak nasıl olur sözlük??? o da seviyo lan seviyo işte bir tek eksik heyecan amknun heyecanı. artık sevmiyo seçeneğini düşünmek bile istemiyorum. sevmiyosa bile saygısı var benim soğumamı bekliyor, bu da alçakça olabilir mi??
yazdıkça sorular çoğalıyor sözlük artık bir yerde kesmeliyim. cümlelerim kötü olabilir ama içimi döktüm rahatım okuyan okumayan herkese teşekkürler. daha önce böyle bir acı deneyim yaşamış ama artık unutmuş olan( tekrar hatırlayıp yaraları deşilmeyecek olan) sevgili sözlük yazarları ben burdayım. *
